woensdag 27 april 2016

Mag ik zo vrij zijn?

Al een paar maanden vraag ik me af in hoeverre vrijheid vrijheid is 
en waarom ik daar respect aan heb verbonden, of misschien wel los van ben gaan zien....
Ik pieker me nog steeds suf om dat woord "Respect" gaat het me dan om dat woord,   
of voor wie dat woord genoemd wordt? Of in welke context? Ingewikkeld...
 Kijk, hier kan ik iets mee (denk ik) 
respect in veel facetten....
Afgedwongen respect: Je kijkt naar iemands macht, kracht of potentieel 
waardoor hij angst, ontzag of gevoelens van minderwaardigheid.....
Dat was het stukje waar ik dus alleen verzet voel en ik me er druk om maakten 
"Afgedwongen respect" Pfieuw, duidelijk!
Spontaan en natuurlijk menselijk respect: Komt voort uit de waarneming 
en het besef dat de andere mens wezenlijk is als wijzelf.
Hieruit ontstaan gevoelens van verbondenheid en sympathie.
Ach, toch wel een mooi woord dan, werd er maar niet te kust en te keur 
mee gestrooid, dan had ik er zelfs respect voor ;)
Ik denk dat het afgedwongen respect verzet oproept in veel mensen, dat daarom 
veel mensen de grens opzoeken van de vrijheid, want ook daar zit een grens aan, 
de grens van de rechtstaat.
Voor mij een ingewikkelde en moeilijke materie, maar volgens mij zit het 
'wat kan en mag' wel goed binnen de grenzen van de rechtstaat,
in mijn opvoeding en persoonlijkheid, ik ben niet 
zo'n grenzenzoeker en ik voel ook niet direct de behoefte om iemand te beledigen 
of te kwetsen.
Ohw ik ben wel eens boos en ik heb een afkeer van onrecht en de mening van sommige 
mensen, maar ik zal mijn stinkende best doen mijn fatsoen te bewaren omdat ik 
beweegredenen wil begrijpen en dat bereik je niet als je in verzet bent.
Gisteravond kreeg ik een reactie op een tweet van mij, ik tweette;
Volgens mij worden WimLex en Max regelmatig geparodieerd op tv en dan komen ze 
er niet altijd even florissant op #Nieuwsuur.
De eerste reactie daarop was; En als ik u een HOER noem?
Oké, dan moet ik even mijn gevoel op een laag pitje zetten en m'n ratio raadplegen,
 want die kwam wel even binnen.....
Toen dacht ik dat die persoon mij niet kent en ik die persoon niet, dus het slaat gewoon 
nergens op, ik ben geen hoer en het hoeft mij dus niet te raken, easy as that is!
Daar heb ik natuurlijk ook weer over nagedacht, ik kan me herinneren dat ik in 
een gespreksgroep eens  iets onaardigs over een persoon heb gezegd die me uiteindelijk 
wel heel lief is, dat mocht ik van mezelf, maar als iemand anders dat deed dan kwetsten 
me dat, het was 'mijn' ding en niet van die andere ondanks dat die persoon hetzelfde zei, 
maar we konden er wel over praten en ik kon het (voor mezelf) daarna in het juiste 
perspectief zetten .
Ga je echter uit van het feit dat iemand gestraft moet worden omdat iemand anders 
een geliefd persoon kwetst, dan sta je bij voorbaat al niet open voor de beweegredenen 
en de gekwetste wordt onschendbaar geacht, dan dwingt die respect af bij zijn gevolg.
Ik zou dat niet eens willen, dat iemand de rotte appels uit mijn mandje haalt voor mij, 
ik vind dat helemaal niet respectvol, ik wil graag zelf weten wat ik met de inhoud van 
mandje wil, misschien wil ik die rotte appels wel houden en wie ben jij om te bepalen 
wat goed voor mij is.
Zo voel ik dat en zo ga ik ook met anderen om, volgens mij respecteer je dan elkaars grenzen.
Toen dacht ik ook aan de tekst op de muur in Ebru's huis en begon aan de betekenis 
van dat woord te twijfelen, dat in plaats van het feit dat haar privacy en veilige plekje 
 is aangetast (over grenzen gesproken) Ik dacht aan het woord hoer.....
In de meeste woordenboeken staat hoer omschreven als, iemand die voor geld seksuele 
handelingen verricht (ook wel prostituee) 
Maar zoals Ebru, ben ik ook geen hoer, echter (ook) wel voor alles uitgemaakt wat los 
en vastzit in de tijd dat ik in een kiosk werkten en een klant zijn of haar zin niet kreeg 
(ik wisselde geen geld en verkocht geen tabak aan minderjarigen zijn een paar redenen 
voor een flinke scheldkanonnade)
In principe gebeurt nu hetzelfde en ik vind het schelden dan dus een tekortkoming, 
het is het social-media schop nageven en iemand willen kwetsen omdat die persoon 
zijn of haar zin niet gaf, dat er niet gebeurde wat die ander wou, maar uiteindelijk 
betekent gehoord worden en gelijk krijgen niet hetzelfde.
We leven tenslotte met zo'n zeventien miljoen mensen  in Nederland en de hele wereld 
zo'n zeven miljard, dan kan het wel eens voorkomen dat er eens iets gebeurd waar je 
het niet mee eens bent, de kunst is dan om elkaar ergens in het midden te treffen, 
dat klinkt saai maar is wel zo eerlijk en je kunt er nog wijzer van worden ook, zonder grensoverschrijdend gescheld en beledigen, gewoon als volwassenen en dat kan 
zelfs met humor.
Dat laatste siert onze maatschappij vind ik, want in goede humor zit wat mij betreft alles, 
van het fundament tot de zacht of hard kietelende nok!
Zo, dat wou ik even kwijt en dat past dus beslist niet in de 140 tekens van een tweet, dank u!


woensdag 6 april 2016

In de stemming

Het is je vast niet ontgaan, maar we mogen stemmen,
stemmen voor of tegen een associatieverdrag met Oekraïne
en daar weten wij burgers alles van, kijk maar op de social-
media, blikken Oekraïne kenners worden opengetrokken
om ons te overtuigen om voor dan wel tegen te gaan stemmen.
Ikzelf heb dus zoveel mogelijk blikken opengetrokken om
meer kennis te vergaren want ik wil weten waarom ik voor of
tegen zou stemmen.
Al snel werden we geconfronteerd met de grondslag van dit
referendum en ik moet je zeggen dat ik daar goed giftig van
werd, naar mijn idee vertroebelt dat de kern van het verdrag
en dus de keuze, voor of tegen gaat dan bij menig burger
niet meer over Oekraïne maar over EU of erger nog, alleen
Nederland, tenminste, dat lees ik in mijn tijdlijn op social-media.
Ik was verdorie net begonnen met het kennis vergaren en ik vind
het ingewikkeld en moeilijk, ik heb zelfs delen van het verdrag gelezen
en me wezenloos gezocht naar sites die het iets eenvoudiger uitlegden.
Dus ik ben een burger met stemrecht en ik wil een weloverwogen
keuze maken maar mijn objectiviteit en integriteit  krijgen wel een
behoorlijke opdoffer van een club die ik verafschuw.
Dus uiteindelijk  maak ik mijn keuze op mijn gevoel (als ik het
goed heb geanalyseerd) en nog beurs van die opdoffer stem ik
voor omdat deze regering al een verdrag zou hebben getekend zonder
referendum en wij democratisch voor deze regering hebben gekozen
die club die ik verafschuw mag niet van burgers verwachten dat
diezelfde burgers in een relatief korte tijd een weloverwogen keuze kan
maken in dit referendum.
Ik stem ook voor omdat er al handel is met Oekraïne en deze handel
met het verdrag meer transparantie en aan Europese voorwaarden
moet gaan voldoen.
Ik stem ook voor omdat de corruptie wordt aangepakt, al zal dat moeilijk
worden en tijd kosten.
Ik stem ook voor omdat de jongeren de toekomst hebben en de jongeren in
Oekraïne willen een soevereine staat, zonder corruptie, met gelijke rechten
voor iedereen, zij hebben daar eerder voor gestreden en daar zijn doden bij
gevallen.
Oké, het lijken idealen, vooral omdat dat land er nog lang niet is en het
ook nog lang zal duren voordat ze er zijn, maar zonder idealen veranderd
er niets.... 
En ik kan nu wel meer redenen opsommen waarom ik voor stem,
ga ik niet doen, ik hoef mijn besluit verder niet te verdedigen voor een
club die ik verafschuw en de redenen die ik net heb genoemd kwamen
spontaan bij mij op dus uiteindelijk maak ik gebruik van mijn stemrecht
en stem ik ook nog op mijn gevoel, mijn gevoel dat ik iets goeds doe
en dat vind ik belangrijk