Het is een enorme lange weg die ik heb afgelegd, om als volwassen vrouw zelfstandig te kunnen functioneren in de maatschappij, ik ben er nog niet helemaal, maar ik ben goed op weg.
Dus ik was een tijdje arbeidsongeschikt en daarna in de ziektewet, in die tijd heb ik regelmatig artsen en arbeidsdeskundigen en dergelijke gesproken, die voor mij op een raadselachtige manier, in maximaal een uurtje precies wisten 'wat ik wanneer' zou kunnen.
Op het eerste besluit heb ik dus toen bezwaar gemaakt, ook in het kader van; Ik kom op voor mezelf en wie zijn zij om te bepalen wat ik wanneer kan! (ik kende bovendien mijn eigen hele dossier niet, en vond het niet compleet)
In het gesprek met de arts bleek mijn dossier dus best wel compleet, het was een goed gesprek, zij nam de tijd en luisterde naar mij.
Uiteindelijk was besloten mij per 2 januari met beperkingen en voor 20 uur goed te keuren en daar had ik vrede mee.
In de tijd dat ik in de ziektewet zat, was het wel belangrijk voor mij om stap voor stap regelmaat in m'n leven te creeeren door vrijwilligerswerk te doen en dat is me gelukt voor inmiddels 3 dagen in de week, de rest van de week heb ik nog hulp bij administratie en een coach die me helpt als ik het even niet meer weet (of als ik mezelf weer eens tegenkom en ik weet er geen raad mee)
In mijn vrijwilligerswerk als activiteitenbegeleidster 1 keer in de week, heb ik het enorm naar m'n zin en dat is, wat ik gehoord en begrepen heb wederzijds.
Mijn begeleidster daar heeft me een arbeidsintegratie traject aangeboden, zij hebben een contactpersoon bij het UWV Werkbedrijf en ik moet dan ook een contactpersoon daar hebben, dat aanbod heeft ze me omstreeks september al gedaan.
Ik heb toen eerst op een rij gezet wat ik aan diploma's heb en wat mijn mogelijkheden zouden zijn als dat traject dan afgelopen is, ik heb dit uiteraard ook met haar besproken en we zijn tot de conclusie gekomen dat het geheel me wel perspectief biedt.
Dus vanaf medio oktober ben ik bezig een contactpersoon te krijgen en stoot met grote regelmaat mijn neus tegen de muur van bureaucratie, dus ik heb nog geen contactpersoon en geen integratietraject.
Ik heb gebeld, gemaild, ben er heen geweest en heb gezegd dat ik een andere contact persoon wil hebben, omdat de huidige 3 x heeft verzaakt contact met mij op te nemen, dan was dat geen contactpersoon enzovoort enzovoort......
Op 28 november j.l. heb ik mijn laatste gesprek bij het UWV in Almere gehad en zij zei dat ik per 2 januari 2012 in de WW zou komen, ik vertelde haar ook over het traject en het moeizame contact met Werkplein, toen werd me toegezegd dat ik in de week na 5 december gebeld zou worden, nee dus!
Mijn broer heeft me ooit eens verteld over het bestaan van Werk.nl anders had ik helemaal in het duister getast, er is me op het werkplein eens gezegd dat ik een werkcoach zou krijgen die werkt met mensen met een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheids uitkering, dat ik daarop moest wachten, als ik dat had gedaan dan had ik niet op tijd mijn WW aangevraagd en zat ik nu nog te wachten.
Vanmiddag ben ik naar het werkplein gegaan en heb ik gezegd dat ik een afspraak wil maken met een contactpersoon/werkcoach, ze vertelde me dat ik voor een persoonlijke werkcoach eerst 3 maanden WW moet hebben, eerst kan ik elke donderdag bij het open spreekuur langskomen en dan had ik me eerst moeten inschrijven als werkzoekende voor ik een WW had aangevraagd omdat ik anders ook nog een boete riskeer......(ik hoop nu trouwens dat ik dat goed gedaan heb)
Dat hele programma heb ik niet standaard op mijn harde schijf, ik wou enkel goed voorbereid en stap voor stap weer de werkende wereld in, ik had dat aardig geregeld dacht ik en het had ze een hoop werk bespaard en we waren allemaal blij als ik niet tegen die muur van de bureaucratie was geknald....
Ik moest dit even kwijt voor ik mezelf weer heb opgepept en dapper in de wereld van 'Je-bent-een-eenheidsworst-en-nummer-246531' stap.........
