Losse gedachtenflarden of stof tot piekeren.....

Jonge kinderen vragen zich alles af, een gezonde nieuwsgierigheid die ik bij volwassenen nog wel eens mis, betrap mezelf ook wel eens dat ik iets voor zoete koek aanneem. Dat ouders tegen hun kind zeggen;"Dat is nou eenmaal zo" en mama is de 'allesweter', dus vraag je je ook verder niets af omdat 'dat nou eenmaal zo is!' Ik kwam vroeger eens thuis met een bosje krokussen, zelf geplukt en ik was er trots op, mijn moeder heeft me toen verteld dat ik dat niet meer moest doen omdat ze het in de natuur beter doen en in een vaasje zo stuk gaan, dus dat nam ik aan en plukten geen krokussen meer. Nu, bij mij in de buurt staan ook velden met krokussen en kinderen rennen erdoor, verpoten ze in leegstaande tuinen en plukken ze bij bossen, dus van 'velden krokussen' kun je al bijna niet meer spreken. Dan vraag ik me wel eens af; Hebben die kinderen geen ouders die zeggen dat ze dat niet moeten doen, doen die kinderen toch wat ze willen, kan het die ouders niet schelen wat hun kinderen doen of doen die ouders zelf ook dingen die volgens de wet misschien niet verboden zijn, maar uit fatsoen zou je die dingen niet doen. Voor mijn gevoel is zoiets het begin van het grote 'Kan mij het bommen wat iemand anders vindt', voor zuurpruimen is het meer 'Wat moet daarvan terecht komen' in mijn gedachtegang ben ik soms een zuurpruim en denk ik aan de pubers van nu, die de toekomst moeten zijn. Volgens mij hadden mijn ouders die gedachten ook, toen ik als 16 jarige leefden voor kleding, muziek, jongens en de zaterdagavond, het liefst met leeftijdsgenootjes bij elkaar klieken, babbelend over jongens op plaatsen die je ouders vervloekten en ik durf te schrijven dat dat nog redelijk onschuldig was. We stalen niets en we sloopten niets, we deden niet aan comazuipen en organiseerden ook geen gang-bangs. Wat dat betreft benijd ik de ouders van het tijdperk 'voor' de i-phone/pad, internet überhaupt, scooters, pinpassen en alles wat een puber tegenwoordig vanzelfsprekend vind, het lijkt me in deze tijd geen makkelijke opgave kinderen duidelijk te maken dat 'niets' vanzelfsprekend is......En dat spookt door m'n hoofd als ik een veldje krokussen zie bij mij in de buurt.

Dat moest ik gewoon opschrijven

Ik loop 3 keer per dag een rondje met mijn hondje, 2 keer kort en 1 keer lang.

Meestal spookt er dan van alles door mijn hoofd, een psych zou het ADD noemen

zoals die gedachten door m'n kop stuiteren, van zeeppompjes met batterijen tot 

bijbaantjes van hoge piefen met al een riant salaris, die hun gulle giften aan armoe-

zaaiers van de belasting weer op hun banksaldo terug zien via de belasting.

Over dakratten, fladderende graftakken en verdwaalde zee schreeuwers die het

aanvoelen dat mijn raam net is gelapt en er een giga flats op creeeren, zodat ik daar 

weer een half jaar van mag genieten (3 hoog lapt niet zo comfortabel)

Wat doen die beesten hier trouwens in al grotere getalen, het is hier toch geen sloppen-

wijk op een gifbelt?

Mijn rondjes met Frisco probeer ik ook altijd zo uit te kienen dat ik zo weinig mogelijk

vleesgeworden vechtmachines tegen zou kunnen komen, Frisco blaft namelijk naar 

alle 4 voeters die bewegen, zuchten, grommen of op elke andere wijze de aandacht 

willen vestigen op hun massieve vleesverwerkingsgebit, mijn hondje is ambitieus en in

die zin wil ik hem behoeden voor een carriere  in de hondenvoer industrie.

Ook denk ik aan de kerstdecoratie die me nu voorziet van internet, telefoon en televisie,

dat jeukspul wat je jaarlijks in je kerstboom drapeert omdat de lichtjes dan mooier uit-

komen, zit in de snoertjes die je samen met ongeveer 4 doosjes en 20 snoertjes geleverd 

krijgt zodat zogenaamd alles sneller en beter gaat.

Niks van gemerkt trouwens, ja wel van m'n rekening, m'n nieuw verzamelde schroothoop

van oude kastjes, doosjes en snoertjes, en dat ik m'n kamer moest verbouwen omdat de 

verkeerde snoertjes lang genoeg waren.

Zacht verlang ik weer naar een stukje zeep op de wastafel, musjes en merels, gewone kabel-

televisie en mensen met een 'hond', maar ja, we zitten in een niet te stoppen en steeds harder 

rennende 'vooruitgang'.............Oke, dat moest ik gewoon effe opschrijven!