Donderdag 22 juli 1999 was de dag dat ik de kassa op slot sloeg, mijn sandaal uit elkaar viel en ik eindelijk, na een half jaar, de moed bij elkaar had geraapt om jou te vragen of je een keertje met mij uit wou gaan.
Tot die tijd was jij voor mij "de krantenman" en het enige dat ik tot dan toe aan jou durfden te vragen was;"Wil je er een elastiekje omheen?"
Ik zag je regelmatig bij mij in de winkel, ik werkten in een kiosk op het station en verkocht de dingen waar jij van hield; voer voor mensen die van letters en afbeeldingen houden, alles op papier met inkt gedrukt, in kleur en zwart wit, je kwam bij mij om jouw honger naar die samenstelling te stillen en ik voerde jou, bijna elke dag weer.....
Ik spinselde een hele wereld om jou heen en daarmee voerde jij mij, het mysterie van de krantenman.
Terug naar die bewuste donderdag 22 juli, ik stond alleen in de winkel en jij stond naast de kassa, of eigenlijk zat je op je hurken en spitte alle nieuwsbronnen door, in mijn hoofd had ik het zinnetje al honderden keren herhaald "Wil je een keer met mij uit" hoe moeilijk was dat?!
Je betaalde je gedrukte voedsel en liep naar buiten, daar stond jouw vouwfietsje, zoals bijna elke dag, ik zie dat ritueel nog steeds zo voor me, hoe jij dat bundeltje voedsel onder de snelbinders van je vouwfietsje klemde.
Op dat moment dacht ik "Nu of nooit" en ook al stonden er klanten voor mij, ik sloeg de kassa op slot en riep tegen de rij voor mij;"Sorry, ik ben er zo weer, ik ga even iemand uit vragen" en ik rende de winkel uit, struikelde bijna over een drempel waardoor een essentieel bandje van mijn sandaal los schoot maar dat kon mij op dat moment helemaal niets schelen, ik ging je vragen of je een keertje met mij uit wou en dat durfden ik toen.
Je was verbaast en ontzettend lief, je had me net zo goed af kunnen wijzen maar dat deed je niet.
Ik liep met de kapotte sandaal weer naar binnen en jij fietste weg, ik heb geen idee wat je toen dacht, dat meisje van de kiosk had gevraagd of je een keertje met haar uit wou gaan, je had ook geen idee wat dat bij mij teweeg bracht, jouw "Euhhhh.... Ja hoor is goed, ik spreek je nog wel"
Mijn sandaal ligt uit elkaar, ik sta hem in elkaar te nieten met een nietmachine, de wereld is een roze wolk met een krantenman die wel met mij uit wil en mijn klanten op dat moment zijn daar getuige van.
Wachten op jou daarna duurde lang, heel lang, vooral voor iemand die op een roze wolk zit en bang is dat ze een klant heeft weggejaagd en niet zomaar een klant; De krantenman, erover geschreven, geboetseerd, gefantaseerd en uit gevraagd.
Ik weet niet meer hoelang ik toen op jou heb gewacht (maar natuurlijk altijd heel veel te lang)
Ik weet wel dat we uiteindelijk op vrijdag 3 september hadden afgesproken om 15.00u bij de winkel, ik weet ook nog precies wat ik aanhad toen en ik had geen flauw idee wat we gingen doen (anders had ik waarschijnlijk wel iets anders aan) ik droeg een lange jurk met een lang gehaakt vest erover, ik had wel makkelijke schoentjes aan omdat mijn sandalen nog steeds uit elkaar lagen en ook omdat ik geen idee had wat we gingen doen.
Jij droeg een spijkerbroek, blauw of zwart, dat weet ik niet meer, met in ieder geval een een overhemd erop, ik ken je bijna niet anders (maar dat wist ik toen natuurlijk nog niet, ik kende je alleen als krantenman)
Soms heb ik dat, dan hoop ik dat iets of iemand me tegenvalt zodat ik weer verder kan.
Dat had ik ook met jou, je was te mooi om waar te zijn en dat moest wel tegenvallen zeg maar.........
Verdomme, je viel niet tegen, je was aardig, nog steeds mooi, attent, we konden allebei een pokke eind lopen en enorm genieten van een hapje eten bij de gezelligste eettentjes van deze regio, dat hebben vast veel meer mensen gemeen met ons, maar iedereen op een andere manier en die van ons sloot, wat mij betreft, naadloos op elkaar aan.
Dat was het begin van onze jarenlange vriendschap, ik sloeg de kassa op slot, mijn sandaal viel uit elkaar en we wisten nog niet dat we jaren lang veel met elkaar zouden gaan zien, doen, vertellen, kilometers lopen, treinen, fietsen, samen eten (iets met veel vlees, haha) muziek luisteren en daar live bij zijn.
Ik hou van je maatje, soulmate, beste vriend, gekke, malle en lieve krantenman, ook al ben je al 3 jaar niet meer op deze aardkloot!
Zal ik hier een elastiekje omheen doen?
