Wat als iemand nog nooit heeft geleerd te vallen..., Of eigenlijk niet het vallen, maar het opstaan en dealen met de reden waarom hij/zij viel, de eventuele kuil aanschouwen en weten wat ermee te doen.
Bedenken of het misschien aan jezelf lag dat je viel, of waren er obstakels.
Je bent misschien wel gevallen, maar er was altijd iemand die je opving of je bent nooit gevallen omdat iemand je ervoor behoedde.
Dan kweek je geen eelt, je bent kwetsbaar en afhankelijk omdat je niet hebt geleerd om op te staan en je bent bang om keuzes te maken omdat anderen keuzes voor je hebben gemaakt, dan zit je in een vicieuze cirkel waar je geen eelt kweekt maar elke keer als je valt, wacht op iemand die je weer overeind zet.
Ik heb een tijd gehad, dat ik riep;"Laat me nou godverdomme eens vallen! Ik wil weten hoe dat is, en zelf weer opstaan."
Dit jaar heb ik geleerd, dat zelfs dat roepen, nog niet getuigd van onafhankelijkheid en eelt kweken.
Ik maak nu keuzes en dat valt niet altijd mee, ik deal met tegenslagen en laat niet zomaar meer m'n koppie hangen, ik ga het aan en ook al zit het soms tegen, ik weet hoe ik weer op kan staan en de eventuele kuil durf te aanschouwen en ermee te dealen!
