Als je mee zou kunnen lezen.......

Over 5 dagen zou je 52 zijn geworden, je zou zorgen dat je dan weg was, je haatte het,

dat verjaardagsgedoe.

Ik stuurde je wel een kaart, jij stuurde mij ook altijd een kaart,

met verjaardagen en met kerst.

Ik heb je, in de 13 jaar dat ik je kende, nog nooit gezien op je verjaardag, ik respecteerde 
jouw wens om die dag voorbij te laten gaan als andere dagen.
Ik respecteerde ook dat je vrienden met me wou zijn, leuke dingen samen ondernemen en 
verder niets, elkaar vrijlaten in alles, je kon je niet binden, en dat respecteerde ik.
Ik heb ook nooit geweten dat jij vond dat ik je vriendin was, dat laatste vind ik heel erg 
pijnlijk, ik was enorm graag jouw vriendin geweest.

Ik zou dat koesteren tot mijn dood, en nu ben jij dood.......

Ik schrijf met in mijn gedachten dat je mee zou kunnen lezen, 

dat je over mijn schouder ziet wat ik allemaal kwijt wil.

Je hoeft het niet te dragen, alleen lezen zodat ik het niet alleen allemaal behap,

ik deel het.

Je hoeft het niet te dragen, je hebt genoeg gedragen.

Ik hoop dat je verlost bent van alle last die je droeg.

Jij zit in mijn hart en in mijn hoofd, ik kan je nooit meer aanraken, 

maar in mijn herinnering hield je mijn hand vast omdat ik bang was je kwijt te raken 

en dat zei ik ook in de grote mensenmassa op Werchter;

"Mij niet loslaten hoor, ik wil je niet kwijtraken!"

Je hebt al het aardse losgelaten en niemand vond dat jij daar klaar voor was,

alleen jouw lichaam, en jouw geest 

was daar waarschijnlijk te uitgeput voor om daar enig iets aan te doen, 

zelfs niet delen........

Jij was bang voor de dood, ik ben er niet bang voor,

jij werd geconfronteerd met je angst,

maar ik hoop dat het voor jouw zelf niets voorstelde.

Dat gewoon het licht uitgaat en dat alles ophoud.

Ik blijf nog ff, ik heb geen idee hoelang, gezien mijn leefstijl en mijn eigen mankementen....

Ik ben banger voor pijn, pijn en verlies, daar kan ik niet zo goed tegen.

Ik geloof niet in god, maar als hij bestaat, zeg dan maar tegen hem 

dat ik hem een eerste klas klootzak en hufter vind, hij doet pijn!

Ik blijf nog ff en weet niet hoelang, dus ik moet weer een leven maken,

jouw gat opvullen, ook om niet telkens in huilen uit te barsten 

als ik een gat tegenkom.

Ik vergeet je nooit, je zit in mijn hart en in mijn hoofd!